അപ്പോള്‍ നമ്മള്‍ പറഞ്ഞോണ്ടിരുന്നത് ഞങ്ങളുടെ ഫസ്റ്റ് ക്ലാസ്സിന്റെ കാര്യം. അങ്ങിനെ ഫസ്റ്റ് ക്ലാസും ഫസ്റ്റ് സാറിനേം കണ്ടു ഞങ്ങള്‍ ഇങ്ങിനെ ഞെട്ടി തകര്ന്നു ആകെ കൂടി ഹാപ്പി ആയിട്ടിരിക്കുവാണ്. ഈ പണിക്കിറങ്ങണ്ടായിരുന്നു എന്ന് പലരുടെയും മുഖം വിളിച്ചു പറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ഒള്ളത്‌ പറഞ്ഞാല്‍ ആ സിലബസ്‌ കൂടി കണ്ടേ പിന്നെ എന്റെ ധൈര്യം വര്‍ദ്ധിച്ചു. ഒന്നുമില്ലേലും അത് "അയ്യോ functions" അല്ല "IO functions " ആണെന്ന് എങ്കിലും എനിക്കറിയാമല്ലോ എന്ന ധൈര്യം. ബി.സി.എ പോകാന്‍ തോന്നിയ ബുദ്ധി ഓര്ത്തു ഞാന്‍ തെല്ലു അഭിമാനം പൂണ്ടു. ഒന്നുമില്ലേലും സിലബസ്‌ എങ്കിലും പഠിച്ചല്ലോ. ഒള്ളതാട്ടെ. പക്ഷെ വരാനൊള്ളത് വഴിയില്‍ തങ്ങാതിരിക്കാന്‍ എന്‍. എച്ചിലൂടെ വരുന്നതേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. ഈ അറിവിലൊന്നും വലിയ കാര്യമില്ല എന്ന് പിന്നീട് മനസിലായി.
അന്നേ ദിവസം തന്നെ യൂണിവേഴ്സിറ്റിയില്‍ പോകണ്ട ആവശ്യം ഉണ്ടായിരുന്നത് കൊണ്ടു എല്ലാരേം പരിചയപെടാന്‍ സാധിച്ചില്ല. പക്ഷെ നേരത്തെ പറഞ്ഞതു പോലെ തന്നെ വരാനൊള്ളത് വഴിയിലെങ്ങും തങ്ങാതെ എന്റെ മുന്‍പില്‍ കൃത്യമായി വന്നു നിന്നു ; മുടി ഒക്കെ മാടി ഒതുക്കി അത് എന്നെ നോക്കി ചിരിച്ചു - അതെ. മറ്റാരുമല്ല . വണ്‍ മിസ്റ്റര്‍ ബിനോയ്‌!!!!(ഠിം!!!!ഠിം!!!!ഠിം!!!!... തൊട്ടടുത്തുള്ള സെന്റ്‌ പീറ്റേഴ്സ് പള്ളിയിലും മണി മൂന്നടിച്ചു.. അങ്ങിനെ മൂന്നും മൂന്നും ടോട്ടല്‍ ആറ് അടിച്ചു!!! )
ഈ മൊതലിനെ വിവരിക്കാന്‍ ഇപ്പോള്‍ ടൈം തീരെ ഇല്ല. അതിന് വേണ്ടി വേണേല്‍ ഒരു 'എപിഡോസ്' പിന്നെയിടാം. കാത്തിരിക്കുക.
അപ്പോള്‍ ഒരു അപകടം സംഭവിച്ചു കഴിഞ്ഞു. ഇനി മറ്റെന്തൊക്കെയാണ് വരാന്‍ പോകുന്നതെന്ന് നോക്കി കളയാം.
പിന്നെയും കുറെ പേരെ പരിചയപെട്ടു. ആ കൂട്ടത്തില്‍ ഗുപ്ത സാമ്രാജ്യത്തിലെ ഈ തലമുറയിലെ ഇളമുറതമ്പുരാന് പോയിന്റെര്‍ ബാബു മഹാരാജാവും പെടും.
നല്ലവനായ ബിനോയ്‌ എന്റെ പെട്ടിയും ബാഗും ഒക്കെ എടുക്കാന്‍ സഹായിച്ചു എന്നെയും കൊണ്ടു ഹോസ്റെറലിലേക്ക് പോയി. ഹോസ്റ്റല്‍ കൂടി കണ്ടപ്പോള്‍ എന്നിക്കങ്ങു സന്തോഷം സഹിക്കാന്‍ മേലാതായി....
പെയിന്റ് എന്ന സാധനം നേരില്‍ കാണാന്‍ നേര്ച്ച നേര്‍ന്നിരിക്കുന്ന ഭിത്തികള്‍... ഒരിറ്റു ദാഹജലത്തിന് കൊതിക്കുന്ന പൊട്ടിയ കക്കൂസുകള്‍... തോഴുത്താണോ അതോ അറവു പുരയാണോ എന്ന് നമ്മളെ സംശയിപ്പിക്കുന്ന ഒരു ചെറിയ കെട്ടിടം.. കാന്റീന്‍!! ....എല്ലാം കൊണ്ട് നയനമനോഹരമായ കാഴ്ചകള്‍ എങ്ങും!!! ആവൂ!!! Wonderful!!!
ഡിഗ്രിക്കാരായ മറ്റു കുറെ കുട്ടികള്‍ അവിടെയും ഇവിടെയും... അവര്‍ എന്നെ കണ്ടപ്പോള്‍ നേരെ നോക്കി ഒന്ന് ചിരിച്ചു.. ആത്മഗഗഗതം :"ദേണ്ടെ വേറൊരു പൊട്ടന്‍"
അങ്ങിനെ ഞങ്ങള്‍ ബിനോയിയുടെ ഒന്‍പതാം നമ്പര്‍ മുറിയില്‍ പോകുന്നു... പെട്ടി വെക്കുന്നു.. പോരുന്നു... ഇതിനിടയില്‍ ഒന്ന് ചുറ്റും നോക്കി .. ഫാന്‍ ഇല്ലെങ്കിലെന്ത്‌ ഇടാന്‍ നല്ല ബലമുള്ള ഹുക്ക് ഒണ്ടല്ലോ... ഇരുമ്പിന്റെ കതക്, ഇരുമ്പിന്റെ ജനല്‍, ഇരുമ്പിന്റെ കട്ടില്‍ (രണ്ടു നില) , ഇരുമ്പിന്റെ മേശ.. ആകെ കൂടി ഒരു ഇരുമ്പിന്റെ പരസ്യം പോലെ. അയണിന്റെ കുറവുള്ള കുട്ടികളുണ്ടെങ്കില്‍ വേറെ മരുന്ന് കഴിക്കേണ്ടതില്ല.
പുറത്തു പോയി താമസിക്കാന്‍ തല്ക്കാലം ആരെയും പരിചയം ഇല്ലാത്തത് കൊണ്ട് ഏതായാലും തല്ക്കാലം ഇവിടെ കൂടാം.. പിന്നെ മാറാമല്ലോ.. ഈ ബുദ്ധി ഞങ്ങളുടെ പൂര്‍വിക്കരൊക്കെ പരീക്ഷിച്ചതാവണം, വാര്‍ഡന്‍ എന്ന് വേണെമെങ്കില്‍ പറയാവുന്ന ഒരു സാധനം ഒരു കൊല്ലത്തേക്കുള്ള പൈസ ഒരുമിച്ചു വാങ്ങി.(ഇതിനാണ് ആദ്യത്തെ ബാച്ചില്‍ പഠിക്കണം എന്ന് പറയുന്നത്). ആ.. എന്തേലുമായി പോട്ട്.. എത്രയും പെട്ടനു പുറത്തു നോക്കണം. അങ്ങിനെ തീരുമാനിച്ചു ബിനോയിയോട് വീണ്ടും കാണാമെന്നും പറഞ്ഞുഅവിടെ നിന്നും പോന്നു.
നേരെ ഭാരതിയാര്‍ യൂണിവേഴ്സിറ്റി... എന്തോ സര്‍ട്ടിഫിക്കറ്റ് ആവശ്യം ഉണ്ടായിരുന്നു... കുറ്റം പറയരുതല്ലോ.. അടിപൊളി ക്യാമ്പസ്‌. നടന്നു കാണാന്‍ ഉള്ളതുണ്ട്.... ആട്ടെ, പിന്നെ വരാം.... ചിലപ്പോ ഇതിന്റെ മുറ്റത്തു തന്നാരിക്കും ജീവിതം. (എം.ജി യൂണിവേഴ്സിറ്റിയില്‍ പഠിച്ച പലര്‍ക്കും അതാരുന്നല്ലോ ഗതി) .പക്ഷെ അതിനെന്തോ അങ്ങിനെ ഇട വന്നില്ല.. എങ്കിലും തൊട്ടടുത്തുള്ള മരുതമലയില്‍ വന്നിട്ടുണ്ട് പിന്നീട്.
വൈകുന്നേരം കോളേജ്, തിരിച്ചു വീണ്ടും അന്ന് കോയമ്പത്തൂരില്‍ പി.എഫ് ഓഫീസറായിരുന്ന ഒരടുത്ത അമ്മാവന്റെ ക്വാട്ടേഴ്സിലേക്ക്‌... കുറെ അവധിയൊക്കെ ഉണ്ടായിരുന്നു എന്ന് തോന്നുന്നു, പിറ്റേന്ന് തിരിച്ചു വീട്ടിലേക്കു പോയി ... വീണ്ടും മടങ്ങി വരാന്‍... ഈ രണഭൂമിയിലേക്ക്‌... വലിയ പെട്ടിയുമായി വീണ്ടും!!!!
(തുടരും)
പെയിന്റ് എന്ന സാധനം നേരില്‍ കാണാന്‍ നേര്ച്ച നേര്‍ന്നിരിക്കുന്ന ഭിത്തികള്‍... ഒരിറ്റു ദാഹജലത്തിന് കൊതിക്കുന്ന പൊട്ടിയ കക്കൂസുകള്‍... തോഴുത്താണോ അതോ അറവു പുരയാണോ എന്ന് നമ്മളെ സംശയിപ്പിക്കുന്ന ഒരു ചെറിയ കെട്ടിടം.. കാന്റീന്‍!! ....എല്ലാം കൊണ്ട് നയനമനോഹരമായ കാഴ്ചകള്‍ എങ്ങും!!! ആവൂ!!! Wonderful!!!
ഡിഗ്രിക്കാരായ മറ്റു കുറെ കുട്ടികള്‍ അവിടെയും ഇവിടെയും... അവര്‍ എന്നെ കണ്ടപ്പോള്‍ നേരെ നോക്കി ഒന്ന് ചിരിച്ചു.. ആത്മഗഗഗതം :"ദേണ്ടെ വേറൊരു പൊട്ടന്‍"
അങ്ങിനെ ഞങ്ങള്‍ ബിനോയിയുടെ ഒന്‍പതാം നമ്പര്‍ മുറിയില്‍ പോകുന്നു... പെട്ടി വെക്കുന്നു.. പോരുന്നു... ഇതിനിടയില്‍ ഒന്ന് ചുറ്റും നോക്കി .. ഫാന്‍ ഇല്ലെങ്കിലെന്ത്‌ ഇടാന്‍ നല്ല ബലമുള്ള ഹുക്ക് ഒണ്ടല്ലോ... ഇരുമ്പിന്റെ കതക്, ഇരുമ്പിന്റെ ജനല്‍, ഇരുമ്പിന്റെ കട്ടില്‍ (രണ്ടു നില) , ഇരുമ്പിന്റെ മേശ.. ആകെ കൂടി ഒരു ഇരുമ്പിന്റെ പരസ്യം പോലെ. അയണിന്റെ കുറവുള്ള കുട്ടികളുണ്ടെങ്കില്‍ വേറെ മരുന്ന് കഴിക്കേണ്ടതില്ല.
പുറത്തു പോയി താമസിക്കാന്‍ തല്ക്കാലം ആരെയും പരിചയം ഇല്ലാത്തത് കൊണ്ട് ഏതായാലും തല്ക്കാലം ഇവിടെ കൂടാം.. പിന്നെ മാറാമല്ലോ.. ഈ ബുദ്ധി ഞങ്ങളുടെ പൂര്‍വിക്കരൊക്കെ പരീക്ഷിച്ചതാവണം, വാര്‍ഡന്‍ എന്ന് വേണെമെങ്കില്‍ പറയാവുന്ന ഒരു സാധനം ഒരു കൊല്ലത്തേക്കുള്ള പൈസ ഒരുമിച്ചു വാങ്ങി.(ഇതിനാണ് ആദ്യത്തെ ബാച്ചില്‍ പഠിക്കണം എന്ന് പറയുന്നത്). ആ.. എന്തേലുമായി പോട്ട്.. എത്രയും പെട്ടനു പുറത്തു നോക്കണം. അങ്ങിനെ തീരുമാനിച്ചു ബിനോയിയോട് വീണ്ടും കാണാമെന്നും പറഞ്ഞുഅവിടെ നിന്നും പോന്നു.
നേരെ ഭാരതിയാര്‍ യൂണിവേഴ്സിറ്റി... എന്തോ സര്‍ട്ടിഫിക്കറ്റ് ആവശ്യം ഉണ്ടായിരുന്നു... കുറ്റം പറയരുതല്ലോ.. അടിപൊളി ക്യാമ്പസ്‌. നടന്നു കാണാന്‍ ഉള്ളതുണ്ട്.... ആട്ടെ, പിന്നെ വരാം.... ചിലപ്പോ ഇതിന്റെ മുറ്റത്തു തന്നാരിക്കും ജീവിതം. (എം.ജി യൂണിവേഴ്സിറ്റിയില്‍ പഠിച്ച പലര്‍ക്കും അതാരുന്നല്ലോ ഗതി) .പക്ഷെ അതിനെന്തോ അങ്ങിനെ ഇട വന്നില്ല.. എങ്കിലും തൊട്ടടുത്തുള്ള മരുതമലയില്‍ വന്നിട്ടുണ്ട് പിന്നീട്.
വൈകുന്നേരം കോളേജ്, തിരിച്ചു വീണ്ടും അന്ന് കോയമ്പത്തൂരില്‍ പി.എഫ് ഓഫീസറായിരുന്ന ഒരടുത്ത അമ്മാവന്റെ ക്വാട്ടേഴ്സിലേക്ക്‌... കുറെ അവധിയൊക്കെ ഉണ്ടായിരുന്നു എന്ന് തോന്നുന്നു, പിറ്റേന്ന് തിരിച്ചു വീട്ടിലേക്കു പോയി ... വീണ്ടും മടങ്ങി വരാന്‍... ഈ രണഭൂമിയിലേക്ക്‌... വലിയ പെട്ടിയുമായി വീണ്ടും!!!!
(തുടരും)
പോസ്റ്റുകള്‍
